کمیته دفاع از حقوق زنان در خصوص قانون تیغی دولبه علیه زنان ایران

قانون، تیغی دو لبه، علیه زنان ایرانی

زنان در ایران هم از بی قانونی در رنج و عذابند  و هم از قانون های  تبعیض آمیز. آنجا که قرار است قانون حامی حق و حقوق آنان باشد, قانونگذار زبان در کام کشیده ولی آنجا که قرار است محدویتی بر علیه زنان مقرر شود نه تنها قانون و دستورالعمل و آیین نامه های انضباطی در طرفه العینی تصویب و به اجرا در می آیند, بلکه مجریان هم تمام تلاش خود را صرف اجرای آنان میکنند. در یک ماه گذشته بارها و بارها این شمشیر دو لبه بر علیه زنان و دختران ایران چرخیده و قربانی گرفته است که نمونه های کوچکی از آن در فضای رسانه ای منتشر شده است؛

جمهوری اسلامی ایران قربانگاه کودکان و باز هم ازدواج

در مورد ازدواج دختر 9 ساله در فقدان قوانین حمایتگر زنان و کودکان, پدر و مادری بی مسولیت دختر را به عقد مردی 24 ساله در می آورند و صرفا زمانی که مردم در شبکه های مجازی واکنشهای شدیدی نشان دادند متولیان قانون به فکر افتادند که جلوی این ظلم آشکار به دخترک را بگیرند اما فاطیما (عروس 9 ساله) تنها دختر خردسالی نیست که در ایران در یکسال گذشته ازدواج کرده است.

اما در ایران جواب این سوالات همچنان مبهم و نامعلومند:

چرا قانون ظالمانه و زن ستیز فعلی حداقل سن ازدواج را برای دختران 13 سال قرار داده است؟

چرا متولیان قانون فقط زمانی که صدای همه مرم در می آید و صرفا نسبت به همان موردی که رسانه ای شده است واکنش نشان میدهند؟

چرا قانون از ازدواج حدود نیم میلیون کودک (از سال 90 تا 98 )زیر 14 سال در ایران که کاملا رسمی به عقد و ازدواج در آمده اند جلوگیری نکرد ؟

با پدران و مادران و دامادها و عاقد های قانون شکن چه برخوردی شد؟

از ورود زنان به استادیوم های ورزشی ایران چه خبر؟

سحر خدایاری (دختر آبی) دختری که برای دیدن بازی فوتبال استقلال تهران و العین امارات در اسفند ماه 97 با لباس پسرانه به استادیوم آزادی رفته بود قبل از ورود دستگیر و با وثیقه 50 میلیون تومانی آزاد شده بود، و پس از چند ماه با حکم 6 ماهه زندان مواجه میشود و او برای اعتراض به این حکم ناعادلانه جلوی درب دادسرا اقدام به خودسوزی میکند که پس از چند روز بر اثر شدت سوختگی جان خود را از دست میدهد.

با وجود فشارهای فعالین حقوق بشر و نهادهای بین المللی ورود زنان به استادیوم های ورزشی همچنان غیر قانونی و خلاف است.

تا جایی که منجر به ضرب و شتم، بازداشت، حبس و خودسوزی میشود. از تبعیض و عدم برابری زن و مرد در  قانون نانوشته و بی تفاوتیها به حق حیات و وجدانهای خواب مسئولین و متولیان جمهوری اسلامی ایران گرفته تا فشارهای روحی روانی به خانواده سحر خدایاری و دفن شبانه جنازه دختری که میخواست از حق ذاتی خود دفاع کند .

اما براستی آثار زیانبار کدام مورد برای جامعه بیشتر است,ازدواج دختران خردسال؟ یا ورود زنان به استایوم ورزشی؟

ما فعالان حقوق زنان با استناد به اعلامیه جهانی حقوق بشر بخصوص ماده 1: (همه آزاد و برابر بدنیا آمده اند)،ماده 2: (عدم تبعیض) ماده 3: (حق حیات برای همه)و با استناد به کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان بخصوص بند 2 ماده 16 (ازدواج کودکان ممنوع) خواستار اجرای کامل سند ۲۰۳۰ یونسکو بخصوص هدف ۵ دستیابی به تساوی جنسیتی و توانمند سازی تمام زنان و دخترانهدف ۱۶ (ترویج جوامع صلح جو) برای  برقراری امنیت, عدالت و برابری برای زنان در ایران هستیم.و همچنین جمهوری اسلامی ایران را بعنوان ناقض حقوق زنان به شدت محکوم میکنیم .