۱۸مهر (10 اکتبر): روز جهانی مبارزه در راه لغو حکم اعدام
در واقع اِعدام نوعی کیفر و مجازات و به عبارتی دیگر اشد مجازات برای محکوم است. این کیفر یکی از موارد پیش بینی شده در قانون برخی کشورها از جمله ایران است که در آن به حکم قانون و بر اساس حکم دادگاه -عمومی، جنایی، نظامی و غیره- زندگی یک انسان سلب می‌شود.
قطعنامه‌های سازمان ملل متحد برای توقف مجازات اعدام به عنوان اولین قدم برای لغو کامل آن، اولین بار در سال ۲۰۰۷ و دومین بار سال ۲۰۰۸ در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید. در این قطعنامه‌ها ضمن تاکید بر توقف مجازات اعدام، گفته شده مجرم، به حکم انسان بودن، دارای حق زندگی و بسیاری حقوق دیگر است و قانونگذار و سیستم قانونگذاری، حق سلب این حقوق را از فرد به صرف مجرم بودن را ندارد. دومین پروتکل الحاقی به میثاق بین المللی حقوق سیاسی اجتماعی درباره لغو مجازات اعدام نیز سال ۱۹۸۹ به تصویب مجمع عمومی رسید.
هر یک از کشور‌های مجری اعدام، بنا به پیشینه، سنت‌ها و مبانی قانونی، روشی برای اجرای حکم پیش بینی شده است از جمله: - قطع سر (عربستان سعودی) - صندلی الکتریکی (ایالات متحده) - دار (ایران، عراق، مصر، ژاپن، اردن، پاکستان، سنگاپور) - تزریق سم (چین، ایالات متحده، گواتمالا، تایلند) - جوخه اعدام (بلاروس، سومالی، چین، ویتنام) - سنگسار (ایران، افغانستان)
عربستان سعودی، چین، آمریکا، عراق و ایران دارای بالاترین آمار اعدام در جهان هستند. ایران بالاترین نرخ سرانه اعدام به نسبت جمعیت را داراست و اعدام در آن قانونی است. جرائمی که در قانون برای آنها اعدام پیش‌بینی شده شامل بعضی جرايم سیاسی، قتل، تجاوز، آزار جنسی کودکان، لواط ، در صورت تکرار عمل( قاچاق مواد مخدر، سرقت مسلحانه، آدم‌ربایی ومحارب) می‌شوند
با نگاهی به ماده۳ اعلامیه حقوق بشرکه در آن هر فردی سزاوار و محق به زندگی، آزادی و امنیت فردی است. و نیز در ماده ۵ اشاره شده است که هیچ‌کس نباید مورد شکنجه یا بی‌رحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی یا رفتاری قرارگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد.
۱۸ مهر (10 اکتبر) ؛ روز جهانی سلامت روانی
سازمان بهداشت جهانی سلامت روانی را اینگونه تعریف کرده است: سلامت روانی عبارت است از کیفیت زندگی یک فرد که می تواند توانایی های خود را شناسایی کند و با استرس های روزمره به راحتی کنار بیاید. یک فرد سالم از لحاظ روانی باید بتواند به راحتی کار کند و با جامعه در مشارکت باشد.
همانطور که سلامت جسمی هر فرد در جامعه از ارزش بالایی برخوردار است، سلامت روانی افراد نیز دارای اهمیت زیادی است. متاسفانه در اغلب موارد، بی توجهی به بیماری های روانی، منجر به بروز بیماری های جسمی نیز می شود. در بسیاری از کشورها به ازای هر یک میلیون نفر، کمتر از یک روانشناس و یا روانپزشک وجود دارد و حتی درصد کمی از بیمارستان ها هزینه هایشان را صرف بیماری های روانی می کنند.
در برخی از جوامع اختلالات روانی را به عنوان بیماری نمی شناسند. به سبب وجود فقر فرهنگی و کمبود فرهنگسازی، بیماری های روانی به عنوان یک عامل زشت که باعث سرافکندگی فرد در جامعه می شود، شناخته می شوند. به همین علت افراد از مراجعه به روانشناس سر باز می زنند.
از شایع ترین اختلالات روانی را می توان اضطراب، افسردگی و وسواس را نام برد که هرکدام بسته به عوامل و شرایط مختلف در افراد ایجاد می¬شود.
در تازه ترین آمار کمیسیون اجتماعی مجلس ایران می¬گوید: بیش از ۴۰ درصد جامعه درگیر مشکلات روحی و روانی اند و مشکلات سلامت روان، ناامیدی و به بن بست رسیدن موجب افزایش خودکشی در ایران شده است.
با نگاهی به سند ۲۰۳۰ یونسکو در هدف ۳ که در آن به تضمین زندگی توام با سلامت برای همه مردم جامعه و در همه سنین تاکید دارد و ماده ۲۵ اعلامیه حقوق بشر هر انسانی سزاوار یک زندگی با استانداردهای قابل قبول برای تأمین سلامتی و رفاه خود و خانواده اش، از جمله تأمین خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری است از تأمین اجتماعی بهره‌مند گردد.
در واقع اِعدام نوعی کیفر و مجازات و به عبارتی دیگر اشد مجازات برای محکوم است. این کیفر یکی از موارد پیش بینی شده در قانون برخی کشورها از جمله ایران است که در آن به حکم قانون و بر اساس حکم دادگاه -عمومی، جنایی، نظامی و غیره- زندگی یک انسان سلب می‌شود.
قطعنامه‌های سازمان ملل متحد برای توقف مجازات اعدام به عنوان اولین قدم برای لغو کامل آن، اولین بار در سال ۲۰۰۷ و دومین بار سال ۲۰۰۸ در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید. در این قطعنامه‌ها ضمن تاکید بر توقف مجازات اعدام، گفته شده مجرم، به حکم انسان بودن، دارای حق زندگی و بسیاری حقوق دیگر است و قانونگذار و سیستم قانونگذاری، حق سلب این حقوق را از فرد به صرف مجرم بودن را ندارد. دومین پروتکل الحاقی به میثاق بین المللی حقوق سیاسی اجتماعی درباره لغو مجازات اعدام نیز سال ۱۹۸۹ به تصویب مجمع عمومی رسید.
هر یک از کشور‌های مجری اعدام، بنا به پیشینه، سنت‌ها و مبانی قانونی، روشی برای اجرای حکم پیش بینی شده است از جمله: - قطع سر (عربستان سعودی) - صندلی الکتریکی (ایالات متحده) - دار (ایران، عراق، مصر، ژاپن، اردن، پاکستان، سنگاپور) - تزریق سم (چین، ایالات متحده، گواتمالا، تایلند) - جوخه اعدام (بلاروس، سومالی، چین، ویتنام) - سنگسار (ایران، افغانستان)
عربستان سعودی، چین، آمریکا، عراق و ایران دارای بالاترین آمار اعدام در جهان هستند. ایران بالاترین نرخ سرانه اعدام به نسبت جمعیت را داراست و اعدام در آن قانونی است. جرائمی که در قانون برای آنها اعدام پیش‌بینی شده شامل بعضی جرايم سیاسی، قتل، تجاوز، آزار جنسی کودکان، لواط ، در صورت تکرار عمل( قاچاق مواد مخدر، سرقت مسلحانه، آدم‌ربایی ومحارب) می‌شوند
با نگاهی به ماده۳ اعلامیه حقوق بشرکه در آن هر فردی سزاوار و محق به زندگی، آزادی و امنیت فردی است. و نیز در ماده ۵ اشاره شده است که هیچ‌کس نباید مورد شکنجه یا بی‌رحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی یا رفتاری قرارگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد.
۱۸ مهر (10 اکتبر) ؛ روز جهانی سلامت روانی
سازمان بهداشت جهانی سلامت روانی را اینگونه تعریف کرده است: سلامت روانی عبارت است از کیفیت زندگی یک فرد که می تواند توانایی های خود را شناسایی کند و با استرس های روزمره به راحتی کنار بیاید. یک فرد سالم از لحاظ روانی باید بتواند به راحتی کار کند و با جامعه در مشارکت باشد.
همانطور که سلامت جسمی هر فرد در جامعه از ارزش بالایی برخوردار است، سلامت روانی افراد نیز دارای اهمیت زیادی است. متاسفانه در اغلب موارد، بی توجهی به بیماری های روانی، منجر به بروز بیماری های جسمی نیز می شود. در بسیاری از کشورها به ازای هر یک میلیون نفر، کمتر از یک روانشناس و یا روانپزشک وجود دارد و حتی درصد کمی از بیمارستان ها هزینه هایشان را صرف بیماری های روانی می کنند.
در برخی از جوامع اختلالات روانی را به عنوان بیماری نمی شناسند. به سبب وجود فقر فرهنگی و کمبود فرهنگسازی، بیماری های روانی به عنوان یک عامل زشت که باعث سرافکندگی فرد در جامعه می شود، شناخته می شوند. به همین علت افراد از مراجعه به روانشناس سر باز می زنند.
از شایع ترین اختلالات روانی را می توان اضطراب، افسردگی و وسواس را نام برد که هرکدام بسته به عوامل و شرایط مختلف در افراد ایجاد می¬شود.
در تازه ترین آمار کمیسیون اجتماعی مجلس ایران می¬گوید: بیش از ۴۰ درصد جامعه درگیر مشکلات روحی و روانی اند و مشکلات سلامت روان، ناامیدی و به بن بست رسیدن موجب افزایش خودکشی در ایران شده است.
با نگاهی به سند ۲۰۳۰ یونسکو در هدف ۳ که در آن به تضمین زندگی توام با سلامت برای همه مردم جامعه و در همه سنین تاکید دارد و ماده ۲۵ اعلامیه حقوق بشر هر انسانی سزاوار یک زندگی با استانداردهای قابل قبول برای تأمین سلامتی و رفاه خود و خانواده اش، از جمله تأمین خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری است از تأمین اجتماعی بهره‌مند گردد.
در واقع اِعدام نوعی کیفر و مجازات و به عبارتی دیگر اشد مجازات برای محکوم است. این کیفر یکی از موارد پیش بینی شده در قانون برخی کشورها از جمله ایران است که در آن به حکم قانون و بر اساس حکم دادگاه -عمومی، جنایی، نظامی و غیره- زندگی یک انسان سلب می‌شود.
قطعنامه‌های سازمان ملل متحد برای توقف مجازات اعدام به عنوان اولین قدم برای لغو کامل آن، اولین بار در سال ۲۰۰۷ و دومین بار سال ۲۰۰۸ در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید. در این قطعنامه‌ها ضمن تاکید بر توقف مجازات اعدام، گفته شده مجرم، به حکم انسان بودن، دارای حق زندگی و بسیاری حقوق دیگر است و قانونگذار و سیستم قانونگذاری، حق سلب این حقوق را از فرد به صرف مجرم بودن را ندارد. دومین پروتکل الحاقی به میثاق بین المللی حقوق سیاسی اجتماعی درباره لغو مجازات اعدام نیز سال ۱۹۸۹ به تصویب مجمع عمومی رسید.
هر یک از کشور‌های مجری اعدام، بنا به پیشینه، سنت‌ها و مبانی قانونی، روشی برای اجرای حکم پیش بینی شده است از جمله: - قطع سر (عربستان سعودی) - صندلی الکتریکی (ایالات متحده) - دار (ایران، عراق، مصر، ژاپن، اردن، پاکستان، سنگاپور) - تزریق سم (چین، ایالات متحده، گواتمالا، تایلند) - جوخه اعدام (بلاروس، سومالی، چین، ویتنام) - سنگسار (ایران، افغانستان)
عربستان سعودی، چین، آمریکا، عراق و ایران دارای بالاترین آمار اعدام در جهان هستند. ایران بالاترین نرخ سرانه اعدام به نسبت جمعیت را داراست و اعدام در آن قانونی است. جرائمی که در قانون برای آنها اعدام پیش‌بینی شده شامل بعضی جرايم سیاسی، قتل، تجاوز، آزار جنسی کودکان، لواط ، در صورت تکرار عمل( قاچاق مواد مخدر، سرقت مسلحانه، آدم‌ربایی ومحارب) می‌شوند
با نگاهی به ماده۳ اعلامیه حقوق بشرکه در آن هر فردی سزاوار و محق به زندگی، آزادی و امنیت فردی است. و نیز در ماده ۵ اشاره شده است که هیچ‌کس نباید مورد شکنجه یا بی‌رحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی یا رفتاری قرارگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد.
۱۸ مهر (10 اکتبر) ؛ روز جهانی سلامت روانی
سازمان بهداشت جهانی سلامت روانی را اینگونه تعریف کرده است: سلامت روانی عبارت است از کیفیت زندگی یک فرد که می تواند توانایی های خود را شناسایی کند و با استرس های روزمره به راحتی کنار بیاید. یک فرد سالم از لحاظ روانی باید بتواند به راحتی کار کند و با جامعه در مشارکت باشد.
همانطور که سلامت جسمی هر فرد در جامعه از ارزش بالایی برخوردار است، سلامت روانی افراد نیز دارای اهمیت زیادی است. متاسفانه در اغلب موارد، بی توجهی به بیماری های روانی، منجر به بروز بیماری های جسمی نیز می شود. در بسیاری از کشورها به ازای هر یک میلیون نفر، کمتر از یک روانشناس و یا روانپزشک وجود دارد و حتی درصد کمی از بیمارستان ها هزینه هایشان را صرف بیماری های روانی می کنند.
در برخی از جوامع اختلالات روانی را به عنوان بیماری نمی شناسند. به سبب وجود فقر فرهنگی و کمبود فرهنگسازی، بیماری های روانی به عنوان یک عامل زشت که باعث سرافکندگی فرد در جامعه می شود، شناخته می شوند. به همین علت افراد از مراجعه به روانشناس سر باز می زنند.
از شایع ترین اختلالات روانی را می توان اضطراب، افسردگی و وسواس را نام برد که هرکدام بسته به عوامل و شرایط مختلف در افراد ایجاد می¬شود.
در تازه ترین آمار کمیسیون اجتماعی مجلس ایران می¬گوید: بیش از ۴۰ درصد جامعه درگیر مشکلات روحی و روانی اند و مشکلات سلامت روان، ناامیدی و به بن بست رسیدن موجب افزایش خودکشی در ایران شده است.
با نگاهی به سند ۲۰۳۰ یونسکو در هدف ۳ که در آن به تضمین زندگی توام با سلامت برای همه مردم جامعه و در همه سنین تاکید دارد و ماده ۲۵ اعلامیه حقوق بشر هر انسانی سزاوار یک زندگی با استانداردهای قابل قبول برای تأمین سلامتی و رفاه خود و خانواده اش، از جمله تأمین خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری است از تأمین اجتماعی بهره‌مند گردد.
در واقع اِعدام نوعی کیفر و مجازات و به عبارتی دیگر اشد مجازات برای محکوم است. این کیفر یکی از موارد پیش بینی شده در قانون برخی کشورها از جمله ایران است که در آن به حکم قانون و بر اساس حکم دادگاه -عمومی، جنایی، نظامی و غیره- زندگی یک انسان سلب می‌شود.
قطعنامه‌های سازمان ملل متحد برای توقف مجازات اعدام به عنوان اولین قدم برای لغو کامل آن، اولین بار در سال ۲۰۰۷ و دومین بار سال ۲۰۰۸ در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید. در این قطعنامه‌ها ضمن تاکید بر توقف مجازات اعدام، گفته شده مجرم، به حکم انسان بودن، دارای حق زندگی و بسیاری حقوق دیگر است و قانونگذار و سیستم قانونگذاری، حق سلب این حقوق را از فرد به صرف مجرم بودن را ندارد. دومین پروتکل الحاقی به میثاق بین المللی حقوق سیاسی اجتماعی درباره لغو مجازات اعدام نیز سال ۱۹۸۹ به تصویب مجمع عمومی رسید.
هر یک از کشور‌های مجری اعدام، بنا به پیشینه، سنت‌ها و مبانی قانونی، روشی برای اجرای حکم پیش بینی شده است از جمله: - قطع سر (عربستان سعودی) - صندلی الکتریکی (ایالات متحده) - دار (ایران، عراق، مصر، ژاپن، اردن، پاکستان، سنگاپور) - تزریق سم (چین، ایالات متحده، گواتمالا، تایلند) - جوخه اعدام (بلاروس، سومالی، چین، ویتنام) - سنگسار (ایران، افغانستان)
عربستان سعودی، چین، آمریکا، عراق و ایران دارای بالاترین آمار اعدام در جهان هستند. ایران بالاترین نرخ سرانه اعدام به نسبت جمعیت را داراست و اعدام در آن قانونی است. جرائمی که در قانون برای آنها اعدام پیش‌بینی شده شامل بعضی جرايم سیاسی، قتل، تجاوز، آزار جنسی کودکان، لواط ، در صورت تکرار عمل( قاچاق مواد مخدر، سرقت مسلحانه، آدم‌ربایی ومحارب) می‌شوند
با نگاهی به ماده۳ اعلامیه حقوق بشرکه در آن هر فردی سزاوار و محق به زندگی، آزادی و امنیت فردی است. و نیز در ماده ۵ اشاره شده است که هیچ‌کس نباید مورد شکنجه یا بی‌رحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی یا رفتاری قرارگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد.
۱۸ مهر (10 اکتبر) ؛ روز جهانی سلامت روانی
سازمان بهداشت جهانی سلامت روانی را اینگونه تعریف کرده است: سلامت روانی عبارت است از کیفیت زندگی یک فرد که می تواند توانایی های خود را شناسایی کند و با استرس های روزمره به راحتی کنار بیاید. یک فرد سالم از لحاظ روانی باید بتواند به راحتی کار کند و با جامعه در مشارکت باشد.
همانطور که سلامت جسمی هر فرد در جامعه از ارزش بالایی برخوردار است، سلامت روانی افراد نیز دارای اهمیت زیادی است. متاسفانه در اغلب موارد، بی توجهی به بیماری های روانی، منجر به بروز بیماری های جسمی نیز می شود. در بسیاری از کشورها به ازای هر یک میلیون نفر، کمتر از یک روانشناس و یا روانپزشک وجود دارد و حتی درصد کمی از بیمارستان ها هزینه هایشان را صرف بیماری های روانی می کنند.
در برخی از جوامع اختلالات روانی را به عنوان بیماری نمی شناسند. به سبب وجود فقر فرهنگی و کمبود فرهنگسازی، بیماری های روانی به عنوان یک عامل زشت که باعث سرافکندگی فرد در جامعه می شود، شناخته می شوند. به همین علت افراد از مراجعه به روانشناس سر باز می زنند.
از شایع ترین اختلالات روانی را می توان اضطراب، افسردگی و وسواس را نام برد که هرکدام بسته به عوامل و شرایط مختلف در افراد ایجاد می¬شود.
در تازه ترین آمار کمیسیون اجتماعی مجلس ایران می¬گوید: بیش از ۴۰ درصد جامعه درگیر مشکلات روحی و روانی اند و مشکلات سلامت روان، ناامیدی و به بن بست رسیدن موجب افزایش خودکشی در ایران شده است.
با نگاهی به سند ۲۰۳۰ یونسکو در هدف ۳ که در آن به تضمین زندگی توام با سلامت برای همه مردم جامعه و در همه سنین تاکید دارد و ماده ۲۵ اعلامیه حقوق بشر هر انسانی سزاوار یک زندگی با استانداردهای قابل قبول برای تأمین سلامتی و رفاه خود و خانواده اش، از جمله تأمین خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری است از تأمین اجتماعی بهره‌مند گردد.
در واقع اِعدام نوعی کیفر و مجازات و به عبارتی دیگر اشد مجازات برای محکوم است. این کیفر یکی از موارد پیش بینی شده در قانون برخی کشورها از جمله ایران است که در آن به حکم قانون و بر اساس حکم دادگاه -عمومی، جنایی، نظامی و غیره- زندگی یک انسان سلب می‌شود.
قطعنامه‌های سازمان ملل متحد برای توقف مجازات اعدام به عنوان اولین قدم برای لغو کامل آن، اولین بار در سال ۲۰۰۷ و دومین بار سال ۲۰۰۸ در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید. در این قطعنامه‌ها ضمن تاکید بر توقف مجازات اعدام، گفته شده مجرم، به حکم انسان بودن، دارای حق زندگی و بسیاری حقوق دیگر است و قانونگذار و سیستم قانونگذاری، حق سلب این حقوق را از فرد به صرف مجرم بودن را ندارد. دومین پروتکل الحاقی به میثاق بین المللی حقوق سیاسی اجتماعی درباره لغو مجازات اعدام نیز سال ۱۹۸۹ به تصویب مجمع عمومی رسید.
هر یک از کشور‌های مجری اعدام، بنا به پیشینه، سنت‌ها و مبانی قانونی، روشی برای اجرای حکم پیش بینی شده است از جمله: - قطع سر (عربستان سعودی) - صندلی الکتریکی (ایالات متحده) - دار (ایران، عراق، مصر، ژاپن، اردن، پاکستان، سنگاپور) - تزریق سم (چین، ایالات متحده، گواتمالا، تایلند) - جوخه اعدام (بلاروس، سومالی، چین، ویتنام) - سنگسار (ایران، افغانستان)
عربستان سعودی، چین، آمریکا، عراق و ایران دارای بالاترین آمار اعدام در جهان هستند. ایران بالاترین نرخ سرانه اعدام به نسبت جمعیت را داراست و اعدام در آن قانونی است. جرائمی که در قانون برای آنها اعدام پیش‌بینی شده شامل بعضی جرايم سیاسی، قتل، تجاوز، آزار جنسی کودکان، لواط ، در صورت تکرار عمل( قاچاق مواد مخدر، سرقت مسلحانه، آدم‌ربایی ومحارب) می‌شوند
با نگاهی به ماده۳ اعلامیه حقوق بشرکه در آن هر فردی سزاوار و محق به زندگی، آزادی و امنیت فردی است. و نیز در ماده ۵ اشاره شده است که هیچ‌کس نباید مورد شکنجه یا بی‌رحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی یا رفتاری قرارگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد.
۱۸ مهر (10 اکتبر) ؛ روز جهانی سلامت روانی
سازمان بهداشت جهانی سلامت روانی را اینگونه تعریف کرده است: سلامت روانی عبارت است از کیفیت زندگی یک فرد که می تواند توانایی های خود را شناسایی کند و با استرس های روزمره به راحتی کنار بیاید. یک فرد سالم از لحاظ روانی باید بتواند به راحتی کار کند و با جامعه در مشارکت باشد.
همانطور که سلامت جسمی هر فرد در جامعه از ارزش بالایی برخوردار است، سلامت روانی افراد نیز دارای اهمیت زیادی است. متاسفانه در اغلب موارد، بی توجهی به بیماری های روانی، منجر به بروز بیماری های جسمی نیز می شود. در بسیاری از کشورها به ازای هر یک میلیون نفر، کمتر از یک روانشناس و یا روانپزشک وجود دارد و حتی درصد کمی از بیمارستان ها هزینه هایشان را صرف بیماری های روانی می کنند.
در برخی از جوامع اختلالات روانی را به عنوان بیماری نمی شناسند. به سبب وجود فقر فرهنگی و کمبود فرهنگسازی، بیماری های روانی به عنوان یک عامل زشت که باعث سرافکندگی فرد در جامعه می شود، شناخته می شوند. به همین علت افراد از مراجعه به روانشناس سر باز می زنند.
از شایع ترین اختلالات روانی را می توان اضطراب، افسردگی و وسواس را نام برد که هرکدام بسته به عوامل و شرایط مختلف در افراد ایجاد می¬شود.
در تازه ترین آمار کمیسیون اجتماعی مجلس ایران می¬گوید: بیش از ۴۰ درصد جامعه درگیر مشکلات روحی و روانی اند و مشکلات سلامت روان، ناامیدی و به بن بست رسیدن موجب افزایش خودکشی در ایران شده است.
با نگاهی به سند ۲۰۳۰ یونسکو در هدف ۳ که در آن به تضمین زندگی توام با سلامت برای همه مردم جامعه و در همه سنین تاکید دارد و ماده ۲۵ اعلامیه حقوق بشر هر انسانی سزاوار یک زندگی با استانداردهای قابل قبول برای تأمین سلامتی و رفاه خود و خانواده اش، از جمله تأمین خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری است از تأمین اجتماعی بهره‌مند گردد.
در واقع اِعدام نوعی کیفر و مجازات و به عبارتی دیگر اشد مجازات برای محکوم است. این کیفر یکی از موارد پیش بینی شده در قانون برخی کشورها از جمله ایران است که در آن به حکم قانون و بر اساس حکم دادگاه -عمومی، جنایی، نظامی و غیره- زندگی یک انسان سلب می‌شود.
قطعنامه‌های سازمان ملل متحد برای توقف مجازات اعدام به عنوان اولین قدم برای لغو کامل آن، اولین بار در سال ۲۰۰۷ و دومین بار سال ۲۰۰۸ در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید. در این قطعنامه‌ها ضمن تاکید بر توقف مجازات اعدام، گفته شده مجرم، به حکم انسان بودن، دارای حق زندگی و بسیاری حقوق دیگر است و قانونگذار و سیستم قانونگذاری، حق سلب این حقوق را از فرد به صرف مجرم بودن را ندارد. دومین پروتکل الحاقی به میثاق بین المللی حقوق سیاسی اجتماعی درباره لغو مجازات اعدام نیز سال ۱۹۸۹ به تصویب مجمع عمومی رسید.
هر یک از کشور‌های مجری اعدام، بنا به پیشینه، سنت‌ها و مبانی قانونی، روشی برای اجرای حکم پیش بینی شده است از جمله: - قطع سر (عربستان سعودی) - صندلی الکتریکی (ایالات متحده) - دار (ایران، عراق، مصر، ژاپن، اردن، پاکستان، سنگاپور) - تزریق سم (چین، ایالات متحده، گواتمالا، تایلند) - جوخه اعدام (بلاروس، سومالی، چین، ویتنام) - سنگسار (ایران، افغانستان)
عربستان سعودی، چین، آمریکا، عراق و ایران دارای بالاترین آمار اعدام در جهان هستند. ایران بالاترین نرخ سرانه اعدام به نسبت جمعیت را داراست و اعدام در آن قانونی است. جرائمی که در قانون برای آنها اعدام پیش‌بینی شده شامل بعضی جرايم سیاسی، قتل، تجاوز، آزار جنسی کودکان، لواط ، در صورت تکرار عمل( قاچاق مواد مخدر، سرقت مسلحانه، آدم‌ربایی ومحارب) می‌شوند
با نگاهی به ماده۳ اعلامیه حقوق بشرکه در آن هر فردی سزاوار و محق به زندگی، آزادی و امنیت فردی است. و نیز در ماده ۵ اشاره شده است که هیچ‌کس نباید مورد شکنجه یا بی‌رحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی یا رفتاری قرارگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد.
۱۸ مهر (10 اکتبر) ؛ روز جهانی سلامت روانی
سازمان بهداشت جهانی سلامت روانی را اینگونه تعریف کرده است: سلامت روانی عبارت است از کیفیت زندگی یک فرد که می تواند توانایی های خود را شناسایی کند و با استرس های روزمره به راحتی کنار بیاید. یک فرد سالم از لحاظ روانی باید بتواند به راحتی کار کند و با جامعه در مشارکت باشد.
همانطور که سلامت جسمی هر فرد در جامعه از ارزش بالایی برخوردار است، سلامت روانی افراد نیز دارای اهمیت زیادی است. متاسفانه در اغلب موارد، بی توجهی به بیماری های روانی، منجر به بروز بیماری های جسمی نیز می شود. در بسیاری از کشورها به ازای هر یک میلیون نفر، کمتر از یک روانشناس و یا روانپزشک وجود دارد و حتی درصد کمی از بیمارستان ها هزینه هایشان را صرف بیماری های روانی می کنند.
در برخی از جوامع اختلالات روانی را به عنوان بیماری نمی شناسند. به سبب وجود فقر فرهنگی و کمبود فرهنگسازی، بیماری های روانی به عنوان یک عامل زشت که باعث سرافکندگی فرد در جامعه می شود، شناخته می شوند. به همین علت افراد از مراجعه به روانشناس سر باز می زنند.
از شایع ترین اختلالات روانی را می توان اضطراب، افسردگی و وسواس را نام برد که هرکدام بسته به عوامل و شرایط مختلف در افراد ایجاد می¬شود.
در تازه ترین آمار کمیسیون اجتماعی مجلس ایران می¬گوید: بیش از ۴۰ درصد جامعه درگیر مشکلات روحی و روانی اند و مشکلات سلامت روان، ناامیدی و به بن بست رسیدن موجب افزایش خودکشی در ایران شده است.
با نگاهی به سند ۲۰۳۰ یونسکو در هدف ۳ که در آن به تضمین زندگی توام با سلامت برای همه مردم جامعه و در همه سنین تاکید دارد و ماده ۲۵ اعلامیه حقوق بشر هر انسانی سزاوار یک زندگی با استانداردهای قابل قبول برای تأمین سلامتی و رفاه خود و خانواده اش، از جمله تأمین خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری است از تأمین اجتماعی بهره‌مند گردد.
No comments:
Post a Comment