تبعیض جنسیتی در ایران با دو پله سقوط در رتبه ۱۵۰ از ۱۵۶ کشور!

 در جدیدترین گزارش سالانه مجمع جهانی اقتصاد در مورد تبعیض جنسیتی ، ایران در میان ۱۵۶ کشور جهان ، با دو پله سقوط در رتبه ۱۵۰ ایستاد . این گزارش با بررسی داده های رسمی درباره نقش زنان در اقتصادی آموزش و پرورش ، بهداشت و مشارکت در امور سیاسی ، پیشرفت کشورهای مختلف در برداشتن موانع در راه رشد زنان را بررسی می اساس این گزارش ، پس از ایران ، به ترتیب کنگو ، سوریه ، پاکستان ، عراق ، يمن و افغانستان دارای پایین ترین شاخص برابری جنسیتی اند کند ، بل ایسلند سال های گذشته در مقام اول جای گرفته و به عنوان بهترین کشور در زمینه برابری زن و مرد شناخته می شود . فنلاند ، نروژ ، نیوزیلند و سوئد در رده های دوم تا پنجم قرار دارند

اعتراض مردم به سند همکاری‌ ایران و چین؛ ربیعی: چین مایل به انتشار سند نیست

 

در حالی که اعتراض‌ و انتقاد به سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین ادامه دارد، علی ربیعی، سخنگوی دولت ایران، روز سه‌شنبه گفت که دولت چین «احتمالا به لحاظ برخی ملاحظات مربوط به خود مایل به انتشار» این سند «نبوده است».

آقای ربیعی درباره ملاحظات احتمالی دولت چین توضیحی نداده، ولی تاکید کرد که این سند «پیمان، قرارداد و عهدنامه بین‌المللی محسوب نمی‌شود و طبق این تفسیر حقوقی نیازی به مصوبه مجلس هم ندارد».

او انتقادها به این سند را «جنگ روانی» خوانده و تاکید کرد که این سند «صرفاً یک نقشه راه است و حاوی هیچ تعهدی برای طرفین نیست» و دولت ایران «هیچ ملاحظه ای برای انتشار آن» ندارد، ولی چون انتشار آن نیازمند موافقت چین نیز هست تاکنون منتشر نشده است.

ادعای سخنگوی دولت ایران درباره عدم تمایل چین برای انتشار این سند در حالی مطرح می‌شود که پیش از این رضا زیب، دستیار وزیر امور خارجه ایران گفته بود انتشار این سند «الزام قانونی ندارد» و از تحریم‌ها به عنوان عامل دیگر در منتشر نکردن سندها یاد کرده بود.

بیشتر در این باره: دستیار ظریف: انتشار سند همکاری ایران و چین «الزام قانونی ندارد»

اظهارات مبهم و متناقض مقام‌های ایرانی درباره انتشار این سند در حالی مطرح می‌شود که انتشار سند نقشه راه همکاری میان کشورها که معمولاً کلیاتی از علایق طرفین به گسترش روابط است، امری کاملاً معمول است و تنها متن اصلی تفاهم‌نامه یا مفاد کامل قرارداد است که جنبه محرمانه دارد و کشورها و شرکت‌ها از علنی کردن آن خودداری می‌کنند.

وزیران خارجه ایران و چین روز هفتم فروردین، سند برنامه جامع همکاری بین دو کشور را در تهران امضا کردند و همان روز وزارت خارجه ایران یک گزارش کوتاه که در ادبیات دیپلماتیک «گزاره‌برگ» نام دارد و شامل توضیحاتی درباره رئوس و اصول سند همکاری بود، منتشر کرد.

سخنگوی دولت ایران با اشاره به این گزارش وزارت خارجه ایران گفته است: «با اطمینان اعلام می‌کنم سرفصلی فراتر از آن چه در گزارش‌برگ آمده وجود ندارد».

در همین حال، در ادامه اعتراض‌ها به امضای این سند، برخی از شهروندان در چند شهر از جمله اصفهان، تهران و کرج تجمعات اعتراضی محدودی برگزار کردند و با شعارهایی چون «مرگ بر وطن‌فروش» و «ایران فروشی نیست» مخالفت خود با امضای این سند را مطرح کرده‌اند.

مخالفان امضای این سند گفته‌اند در روزهای آینده در مقابل محل‌هایی چون مجلس شورای اسلامی نیز تجمع خواهند کرد.

روز ۹ فروردین نیز بیش از ۲۳۰ نفر از فعالان سیاسی و مدنی داخل و خارج ایران در نامه‌ای اعتراضی خطاب به شی جین‌پینگ، رئیس ‌جمهوری چین، سند همکاری‌های ۲۵ ساله ایران و چین را قراردادی «فاقد اعتبار» و «غیرانسانی» خواندند.

کنشگران و فعالان مدنی معترض تاکید دارند که این سند «در تعارض با منافع ملی ایران است و به لحاظ اخلاقی، سیاسی، حقوقی و انسانی مردود است».

سپیده قلیان به زندان بوشهر منتقل شد.

 

خشونت طلبان در جامعه

 بر اساس اطلاعاتی که به من رسیده ماموری که به صخره نوردان در کوه سفید درچه اصفهان حمله کرده محمود اسحاقیان ( معروف به حكمت ) نام دارد که از افراد نزدیک و مورد حمایت محمدعلی موسوی ، امام جمعه درجه است . او یکی از بسیجیان فعال مسجد مصلی درچه است اولین بار نیست که دختران و پسران را به خاطر نوع پوشش ، سبک زندگی متفاوت و دوچرخه سواری مورد ضرب و جرح قرار داده است . بسیاری از شهروندان درچه برایم نوشته اند او به دلیل حمایت مستقیم از سوی امام جمعه و سپاه از حاشیه امن برخوردار است و مثل همین دفعه که گزارش او به امام جمعه منجر به توقف تمرینات صخره نوردان درچه شده است بدون آنکه کسی به خود این شخص به خاطر حمله های فیزیکی ، به کار بردن الفاظ رکیک و فحاشی هایش به گروهی از ورزشکاران برخورد کند . در چنین شرایطی باید چهره خشونت طلبان را افشا و آزارگران را در جامعه شرمسار کرد چون اولین بار نیست و او بارها زنان را به خاطر حجاب در خیابان کتک زد . این دوربین های مردم است که نور به تاریکخانه های ظلم و تبعیض و خشونت انداخته که باید در موردش گفتگو کرد و نوشت و یاریگر بود ، نه سرزنشگر . چنین روشهایی در جنبشهای بین المللی نیز بی سابقه نیست . در جنبش " Black Lives Matter " ، مردم آمریکا به هدف بیدار کردن وجدان جامعه و بهبود عدالت اجتماعی به انتشار صحنه های خشونت پلیس با سپاهان می پردازند . در جنبش Me Too و به دنبال آن سایر حرکتهای در امتداد آن مانند ChurchToo و MeTooSTEM مردم به روایت تجربیات آزارهای جنسی و افشاگری در مورد آن پرداختند که این جنبش به اخراج و دادگاه کشاندن بسیاری از مشاهیر ، کشیشان ، اعضای آکادمیک و ... منجر شد . در جنبش اتپور در یوگسلاوی نیز ، مردم مبارز پس از کتک خوردن از پلیس از محل ضربات روی بدن و زخمها پوسترهای بزرگ تهیه می کردند و آن را در محل زندگی همان پلیس و حتی مدارس فرزندان آنها نمایش می دادند تا با ایجاد شرم و فشار خانواده از حملات فیزیکی پلیس به مردم جلوگیری کنند . حرکتهای استراتژیکی که به هدف انعکاس پلشتی انجام می شود در واقع ایجاد شکاف یا نفرت نمیکند . بلکه آن را در مقابل چشم قرار می دهد تا راهی برای اصلاحش بیابد و از این طریق زمینه عدالت ، تساهل و تسامح مورد نظر جامعه را مهیا کند . همانطور که لوترکینگ می گوید « ما آفرینندگان تنش نیستیم ، ما صرفا تنشی پنهان را به سطح آورده و نمایان آفرینندگان تنش نیستیم ، ما صرفا تنشی پنهان را به سطح آورده و نمایان میکنیم . ما آن را به فضای باز میاوریم ، جایی که میتواند دیده و با آن برخورد شود . بی عدالتی با همه تنش هایی که ایجاد میکند ، باید نمایان شود.